Η χρονιά του κυνικού ρεαλισμού, το θέαμα έπεται

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Ο Άρης συνεχίζει να κερδίζει, ακόμη και όταν δυσκολεύεται, όπως καλή ώρα από τον αξιόμαχο Καμπανιακό και με το +10 πλέον η συζήτηση μεταφέρεται σε άλλα πεδία που έχουν περισσότερο ενδιαφέρον. Έτσι για να γίνεται κουβέντα. Όπως για παράδειγμα αυτό το κλασικό ερώτημα και αγαπημένο θέμα συζήτησης εσχάτως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τι προτιμάει ο αρειανός.

Να κερδίζει και να παίρνει βαθμούς ή να βλέπει και λίγο ποδόσφαιρο με δεδομένη τη δυναμική της ομάδας στο φετινό πρωτάθλημα; Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι: «δεν με ενδιαφέρει το θέαμα, τον Άρη στη Σούπερ Λιγκ θέλω σε 1,5 χρόνο» και από την άλλη όσοι υποστηρίζουν ότι ναι μεν, αλλά να δούμε και λίγο μπαλίτσα, στηριζόμενοι στο ρόστερ που παραπέμπει σε παραπάνω κατηγορία. Ακόμη και τώρα αν κάνουμε ένα γκάλοπ έξω από το Κλεάνθης Βικελίδης, θα πάρουμε πολλές και διαφορετικές απαντήσεις.

Για να προλάβω όσους απαντήσουν το προφανές, ότι δηλαδή ο συνδυασμός παραγωγής ποδοσφαιρικού θεάματος και αποτελέσματος είναι ο ιδανικός συνδυασμός θα τους πω: «ευχαριστώ πολύ». Αυτό ακόμη και η Μπαρτσελόνα δεν το πετυχαίνει σε κάθε αγωνιστική, θα το πετύχει ο Άρης;

Έχω την εντύπωση ότι η πιο σωστή προσέγγιση είναι κάπου στη μέση και πάντα λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε περίπτωσης. Τι εννοώ. Ο Άρης αγωνίζεται για δεύτερη σεζόν στη Γ΄ Εθνική και αυτό από μόνο του προκαλεί εκνευρισμό. Ο αρειανός θέλει να ξεμπερδεύει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από αυτή την εξτρά δοκιμασία και βάζει σε δεύτερη μοίρα αν θα κερδίσει 5-0 κάνοντας 25 τελικές στην αντίπαλη εστία. Τους τρεις βαθμούς θέλει ώστε σε 1-2 μήνες να αρχίσει να προετοιμάζεται για τη Football League.

Αν τα τρίποντα συνοδεύονται ενίοτε και από καλό θέαμα, έχει καλώς. Αν πάλι όχι, το ταμπλό μετράει και αυτό δείχνει 34 βαθμούς με 11 νίκες και μια ισοπαλία και μια διαφορά από τον 2ο όχι απλά ασφαλείας αλλά μισής ανόδου.

Οι υπέρμαχοι της παραπάνω άποψης παραθέτουν και επιπλέον επιχειρήματα για να την ενισχύσουν. Ότι η φετινή ομάδα φτιάχτηκε κυριολεκτικά μέσα σε 2-3 μέρες και με τους περισσότερους παίκτες να μην έχουν κάνει προετοιμασία και το αναγκαίο μοντάρισμα μέσω φιλικών. Επιπροσθέτως η ομάδα, τονίζουν, ότι δεν είναι του… Αναστόπουλου, αφού ο Έλληνας τεχνικός βρήκε την πλειοψηφία των παικτών εδώ, δεν την επέλεξε.

Δηλαδή ίσως, δεν έχει σε όλες τις θέσεις, τους παίκτες που θα υποστήριζαν το παιχνίδι που θέλει να παίξει. Λένε ακόμη για τα γήπεδα χωράφια, στα εκτός έδρας παιχνίδια, που δεν επιτρέπουν στην καλύτερη ομάδα, που είναι ο Άρης στην προκειμένη περίπτωση να ξεδιπλώσει τα τεχνικά της χαρίσματα.

Τέλος… απαντώντας εμμέσως σε όσους απαιτούν σε κάθε παιχνίδι γκολ και θέματα, συνιστούν υπομονή αφού αυτή η ομάδα όσο περνάει, καλύτερα μπορεί να παίξει. Χειρότερα δύσκολα, δίχως να παρεκκλίνει του στόχου της.

Αν θέλετε την προσωπική μου άποψη, το καλό ποδόσφαιρο (όσο και θα το θέλαμε) μπορεί να περιμένει. Η φετινή χρονιά, για να μην πω και η επόμενη, πρέπει να διακατέχεται από έναν και μόνο κυνικό ρεαλισμό. Ο Άρης να επιστρέψει τον Μάιο του 2017 στη φυσική του θέση…